Hoofdstuk 4

Stelling: ‘De procedure van kennisgeving van ziekte en het systeem van betaalde ziektedagen hebben een invloed op het hoog ziekteverzuim in onderwijs.’

Als je als leerkracht ziek bent, heb je geen doktersattest nodig als je op tijd verwittigt. Bovendien worden ziektedagen betaald Dit systeem, de procedure van kennisgeving van ziekte en de betaling van ziektedagen, zorgt ervoor dat leerkrachten zonder zorgen een dag kunnen uitrusten als ze echt ziek zijn. Dit heeft veel voorbeelden voor zowel de mentale als fysieke gezondheid. Toch gaan werken waneer je eigenlijk ziek bent, kan voor heel veel nadelen en ongemakken zorgen in het leven. Bovendien hangen mentale en fysieke gezondheid nauw samen en is het belangrijk om deze twee te waarborgen. Als leerkracht steek je veel werk in de voorbereiding en extra werk. Deze extra moeite kan vaak leiden tot een burn-out, wat meer in deze sector voorkomt. 

Toch dient hierbij opgemerkt te worden dat dit systeem ook 'vrij spel geeft' aan leerkrachten die willen profiteren van het systeem. Onderzoek toont aan dat het aantal ziektes in het privé onderwijs hoger ligt dan in het reguliere onderwijs. Dit zou als oorzaak kunnen hebben dat leerkrachten in het privé onderwijs eenvoudigweg niet worden betaald als ze niet gaan werken. Dit kan leiden tot meer werk en minder ziekte, maar er kunnen wel vragen gesteld worden bij andere gevolgen. Mensen die echt ziek zijn en toch gaan werken, kunnen op lange termijn niet uitrusten en kunnen veel langer last hebben van hun ziekte. Bovendien voelen deze mensen zich ook minder goed mentaal. 

Daarom ben ik van mening dat het belangrijk is om een systeem niet fundamenteel aan te passen om deze valsspelers te kunnen vermijden. Het zou oneerlijk zijn om deze voordelen voor mensen die echt ziek zijn en deze procedure dus echt nodig hebben, te ontzeggen. Wel ben ik van mening dat er andere maatregelen kunnen getroffen worden. Er kan bijvoorbeeld uitgelegd worden hoeveel het de school kost bij ziekte of er kunnen meer controles uitgevoerd worden. Hoewel ik niet zeker ben van de efficiëntie van deze mogelijke maatregelen, durf ik toch te stellen dat het belangrijk is om deze manier van 'zorg dragen voor personeel' niet mag opgegeven worden.

Verder ben ik ervan overtuigd dat, wanneer een school erin slaagt om een goede verstandhouding uit te bouwen tussen directie en personeel, er voldoende sociale controle kan heersen om dergelijk misbruik te voorkomen, of te beperken.

Ook in in het onderwijs is de vergrijzingsproblematiek komt aan bod in de bespreking van het werken als leerkracht. Het beeld van onze maatschappij verandert doordat de levensverwachting stijgt: een groter deel van de werkkrachten zal in de toekomst steeds minder jong zijn. Dit is niet anders in het onderwijs. Leerkracht zijn betekent ook betrokken zijn met de doelgroep die je onderricht. Interesse in en voeling met de leefwereld staat centraal bij de garantie van kwaliteit in het onderwijs. Het idee om oudere leerkrachten in te schakelen als mentor van jongere startende leerkrachten, is naar mijn mening een goed concept. Zo kan kennis overgedragen worden en wordt de werklast verdeeld, in functie van het behoud van kwaliteit bij het lesgeven.